Japan staat bekend als de bakermat van vele vechtsporten, maar een van de meest kenmerkende is Kendo. Kendo richt zich niet op handgevechten of worstelen, maar op zwaardvechten. Deze discipline houdt de kunst van het zwaardvechten levend en treedt in de voetsporen van de iconische samoerai van het land. Als u nieuwsgierig bent naar deze krijgskunstvorm en zijn samoerai-oorsprong, kunt u overwegen hoe u deze kunt opnemen in uw volgende bezoek aan Japan.
Kendo (Way of the Sword) is een Japanse krijgskunst van zwaardvechten die ontstond in de late 18e eeuw. Kendo is grotendeels gebaseerd op kenjutsu, een populaire manier van zwaardvechten onder de samoerai. Het gebruik van bamboe zwaarden en beschermende harnassen kwam in gebruik aan het einde van de 17e en het begin van de 18e eeuw, waardoor aanvallen met volle kracht in veel zwaardvechtende vechtsporten mogelijk werden.
Kendo werd in Japan verboden in 1946, omdat de toenmalige regering geen gevechten of gemilitariseerde praktijken onder de bevolking wilde. Het werd echter in 1950 opnieuw bij het publiek geïntroduceerd als Shinai Kyougi en vanaf 1952 omgedoopt tot Kendo. De Japanse Kendo Federatie (AJKF) is opgericht in 1952 en beschouwt Kendo als een educatieve sport en niet als een krijgskunst. De Internationale Kendo Federatie (IKF), opgericht in 1970, is het wereldbestuurslichaam voor Kendo en heeft vele aangesloten organisaties. Er zijn competitieve Kendo toernooien, zoals bij veel andere vechtsporten, met elke drie jaar een Wereldkampioenschap Kendo.
Kendo heeft een concept en doel dat is gedefinieerd door de AJKF. Het is in wezen een middel om het menselijk karakter te disciplineren door de toepassing van katana principes. Het doel is de geest en het lichaam te vormen, een krachtige geest te cultiveren en, door correcte en strenge training, te streven naar verbetering van de kunst van kendo, menselijke hoffelijkheid en eer in acht te nemen, oprecht met anderen om te gaan en voortdurend te streven naar zelf-cultivatie. Op die manier zal men in staat zijn zijn land en samenleving lief te hebben, bij te dragen tot de ontwikkeling van de cultuur en vrede en welvaart onder alle mensen te bevorderen.
In tegenstelling tot sommige andere vechtsporten, is Kendo een activiteit die een aantal essentiële onderdelen van de uitrusting vereist. Deze voorwerpen begonnen als trainingsuitrusting voor de samoerai om het risico van ernstig letsel tijdens de training te verminderen. Omdat het een discipline is die gericht is op de kunst van het zwaardvechten, is er natuurlijk een zwaardachtig voorwerp nodig, de shinai in kendo. Dit bamboe wapen wordt gebruikt om het zwaard voor te stellen, en hoewel het niet scherp is als een zwaard, kan het toch pijn doen bij een inslag. Tegenwoordig zijn er ook disciplines geïnspireerd door kendo, zoals lichtzwaard of lightsaber.
Hier komt de bōgu, een harnas, om de hoek kijken. De vier belangrijkste onderdelen van de bōgu zijn een helm, handschoenen, borstplaat en lies- en beenbescherming. De helm, mannen genaamd, heeft een rastermasker en nek- en schouderbescherming.
Kendo beoefenaars worden “Kendoka” of “Kenshi” genoemd. Kendo vereist grote mentale en fysieke kracht. De beoefenaar moet zich niet laten misleiden door de illusies van woede, twijfel, angst of verbazing die voortkomen uit de acties van de tegenstander, die gezamenlijk “de vier ziekten van Kendo” worden genoemd. Kendo is nogal luidruchtig, met veel geschreeuw en voetstappen. Omdat er meestal geen schoenen worden gedragen, hebben dojo’s meestal een goede houten vloer, zoals een sportschool.
Kendo verschilt van andere gevechtssporten, zoals worstelen en judo. In kendo zijn er geen klassen die de deelnemers scheiden naar gewicht of lengte. Spelers strijden met bamboezwaarden in een poging de beschermende uitrusting van hun tegenstanders te raken in specifieke doelgebieden: voornamelijk de men (helm), do (borstplaat) en kote (handboeien). Spelers scoren punten door deze doelen resoluut te raken.
De wedstrijden zijn snel, waarbij de deelnemers proberen punten te scoren door een ruimte of opening te vinden om toe te slaan, een aanvallende shinai af te buigen, of een aanval in te zetten om een opening te creëren door de houding van de tegenstander te verstoren. Kendo wedstrijden worden meestal binnen gehouden. Soms worden wedstrijden buiten op het terrein gehouden in de vorm van openluchtwedstrijden. Deze gevechten vinden plaats op het terrein van een heiligdom of tempel, omgeven door bomen, wat de indruk kan wekken terug te zijn gereisd in de tijd naar het oude Japan.
De geschiedenis van Kendo
Kendo (Way of the Sword) is een Japanse krijgskunst van zwaardvechten die ontstond in de late 18e eeuw. Kendo is grotendeels gebaseerd op kenjutsu, een populaire manier van zwaardvechten onder de samoerai. Het gebruik van bamboe zwaarden en beschermende harnassen kwam in gebruik aan het einde van de 17e en het begin van de 18e eeuw, waardoor aanvallen met volle kracht in veel zwaardvechtende vechtsporten mogelijk werden.
Kendo werd in Japan verboden in 1946, omdat de toenmalige regering geen gevechten of gemilitariseerde praktijken onder de bevolking wilde. Het werd echter in 1950 opnieuw bij het publiek geïntroduceerd als Shinai Kyougi en vanaf 1952 omgedoopt tot Kendo. De Japanse Kendo Federatie (AJKF) is opgericht in 1952 en beschouwt Kendo als een educatieve sport en niet als een krijgskunst. De Internationale Kendo Federatie (IKF), opgericht in 1970, is het wereldbestuurslichaam voor Kendo en heeft vele aangesloten organisaties. Er zijn competitieve Kendo toernooien, zoals bij veel andere vechtsporten, met elke drie jaar een Wereldkampioenschap Kendo.
Kendo heeft een concept en doel dat is gedefinieerd door de AJKF. Het is in wezen een middel om het menselijk karakter te disciplineren door de toepassing van katana principes. Het doel is de geest en het lichaam te vormen, een krachtige geest te cultiveren en, door correcte en strenge training, te streven naar verbetering van de kunst van kendo, menselijke hoffelijkheid en eer in acht te nemen, oprecht met anderen om te gaan en voortdurend te streven naar zelf-cultivatie. Op die manier zal men in staat zijn zijn land en samenleving lief te hebben, bij te dragen tot de ontwikkeling van de cultuur en vrede en welvaart onder alle mensen te bevorderen.
Uitrusting gebruikt in Kendo
In tegenstelling tot sommige andere vechtsporten, is Kendo een activiteit die een aantal essentiële onderdelen van de uitrusting vereist. Deze voorwerpen begonnen als trainingsuitrusting voor de samoerai om het risico van ernstig letsel tijdens de training te verminderen. Omdat het een discipline is die gericht is op de kunst van het zwaardvechten, is er natuurlijk een zwaardachtig voorwerp nodig, de shinai in kendo. Dit bamboe wapen wordt gebruikt om het zwaard voor te stellen, en hoewel het niet scherp is als een zwaard, kan het toch pijn doen bij een inslag. Tegenwoordig zijn er ook disciplines geïnspireerd door kendo, zoals lichtzwaard of lightsaber.
Hier komt de bōgu, een harnas, om de hoek kijken. De vier belangrijkste onderdelen van de bōgu zijn een helm, handschoenen, borstplaat en lies- en beenbescherming. De helm, mannen genaamd, heeft een rastermasker en nek- en schouderbescherming.
Hoe vindt een Kendo gevecht plaats?
Kendo beoefenaars worden “Kendoka” of “Kenshi” genoemd. Kendo vereist grote mentale en fysieke kracht. De beoefenaar moet zich niet laten misleiden door de illusies van woede, twijfel, angst of verbazing die voortkomen uit de acties van de tegenstander, die gezamenlijk “de vier ziekten van Kendo” worden genoemd. Kendo is nogal luidruchtig, met veel geschreeuw en voetstappen. Omdat er meestal geen schoenen worden gedragen, hebben dojo’s meestal een goede houten vloer, zoals een sportschool.
Kendo verschilt van andere gevechtssporten, zoals worstelen en judo. In kendo zijn er geen klassen die de deelnemers scheiden naar gewicht of lengte. Spelers strijden met bamboezwaarden in een poging de beschermende uitrusting van hun tegenstanders te raken in specifieke doelgebieden: voornamelijk de men (helm), do (borstplaat) en kote (handboeien). Spelers scoren punten door deze doelen resoluut te raken.
De wedstrijden zijn snel, waarbij de deelnemers proberen punten te scoren door een ruimte of opening te vinden om toe te slaan, een aanvallende shinai af te buigen, of een aanval in te zetten om een opening te creëren door de houding van de tegenstander te verstoren. Kendo wedstrijden worden meestal binnen gehouden. Soms worden wedstrijden buiten op het terrein gehouden in de vorm van openluchtwedstrijden. Deze gevechten vinden plaats op het terrein van een heiligdom of tempel, omgeven door bomen, wat de indruk kan wekken terug te zijn gereisd in de tijd naar het oude Japan. 
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
